خودمونی!!

سلام به همه دوستان عزیز

چند هفته از دانشگاه گذشت و ما تازه داریم با روحیات هم آشنا میشیم.

وبلاگ زدیم تا دفتری باشه برای خاطراتمون.خاطراتی که گاهی تلخن گاهی شیرین.تارد پایی باشه که وقتی در آینده بهش نگاه کردیم ببینیم از کجا عبور کردیم و به کجا رسیدیم.

وقتی جمعی کنارهم میان با اخلاق های مختلف،با فرهنگ های مختلف و اعتقادهای متفاوت حتما براشون مشکلی پیش میاد این چیزیه که درش شکی نیست.مخصوصا اینکه این ممکنه برای خیلی هامون بار اولی باشه که توی یه کلاس میشینیم و همکلاسیهامون هم دخترن هم پسر.مطابق با ذهنیتنی که قبل داشتیم(همون دعوای دخترها و پسرها که آقا تو شیری تو پنیری!!)باید الان کله همو بکنیم!اما ما باید بالاخره یه روز یاد بگیریم چه طوری در کنارهم باشیم ، چه طوری بامشکلات کنار بیایم ،چه طوری اگه نظراتمون با یکی فرق میکنه آروم بشینیم و براش توضیح بدیم چرا مخالفیم،چه طوری بدون داشتن احساس بد نظر بدیم و...

چهارسال از عمرمون،از جوونیمون رو قراره توی یه دانشگاه باهم درکنارهم باشیم.خدارو چه دیدی شاید در آینده همکار شدیم.
آره ُخوبه انتقاد! ولی نه اونقدر که باعث بشه یه وبلاگ گروهی ،یه دفترچه خاطرات مدرن پاره پاره و داغون بشه!
همین الان برو یه نگاهی به پست هایی که توی وبلاگ گذاشتیم بنداز!ما اینو میخواستیم؟

که پست بذاریم و باهم دعوا بکنیم ؟ که چی؟که نمیتونیم با عقایدهم با تفکر هم کناربیایم؟که نتونستیم اولین تعطیلیمون رو درست سر و سامون بدیم؟



بابا ماترم صفری هستیم،یکم آه و ناله ،یکم مظلوم نمایی جلوی اساتید ممکنه مشکلو حل کنه!!!

درسته ناراحتین ولی با آرامش هم میشه این مشکلو حل کرد.


پس،فردا سر کلاس میبینمتون.خواهشا از الان به اون موقع فکر کنین که چه جوری باهم روبه روبشیم و بدون داد و هوار مشکلمونو حل کنیم.


به امید اینکه خاطرات خوبی توی این وبلاگ ثبت بشه.


منون از همتون!!

از طرف مدیریتی که خودتون انتخاب کردین