همینجوری!!!!

" ورود هیچ کسی به زندگی ما بی دلیل و تصادفی نیست. هر کسی برای آموختن درسی وارد زندگی ما می شود . " براستی همین طور است! هیچ چیز در دنیا تصادفی و بی دلیل نیست. معلمان ما فقط کسانی نیستند که در طی سالها در کلاسهای درسشان حاضر شده ایم و پای تخته سیاههای کلاسشان مشق " بابا نان داد. بابا آب داد." نوشته ایم یا وقتی بزرگتر شدیم از آنها یاد گرفتیم که به جای "سلام ، حالت چطور است؟"می شود گفت: Hello! How are you حتی آنهایی که یادمان دادند جذر عدد هشت میلیون و چهارصدو پنجاه و چهار چند می شود یا آنها که یادمان دادند درسهای کلاسهای دانشگاهیمان را با نمرات خوب پاس کنیم! نه! آنها معلمان ما بوده اند اما تنها آموزگاران ما نبوده اند! اگرچه مقام بزرگ آنها همیشه سر جای خودش باقیست اما این نباید باعث بشود که یادمان برود چقدر آموزگار در طی زندگیمان داشته ایم! هر کدام ما بر اساس نیازی که به آگاهی داریم ( بر اساس آنچه در عالم ذر تجربه کرده ایم) به این دنیا می آییم و آدمهای مختلفی سر راهمان قرار می گیرند تا برای رسیدن به کمال به ما کمک کنند. کامل شدن یعنی یکپارچه شدن ما با تمام وجودمان تمرین : همین الان قلمی بردارید و لیست تمام آدمهایی که فکر می کنید به شما بدی کرده اند را بنویسید و جلوی اسمشون بنویسید این آدم برای دادن چه درسی وارد زندگی من شد؟ می خواست به من بیاموزد که چگونه باشم و چگونه نباشم؟ کدام ویژگی از نیمه ی تاریک من را می خواست به یاد من بیاورد تا به یکپارچه شدن من کمک کند؟ آن وقت جلوی اسم او بنویسید : آموزگار من ! به خاطر درسی که به من دادی از تو ممنونم و اگر حقی به گردن تو دارم از آن می گذرم و تو را می بخشم و ذهنا" و قلبا" برای همیشه تو را رها می کنم به این امید که همه ی آنهایی که حقی بر گردن من دارند از من بگذرند و من را ببخشند. همه ی آنهایی که به ما عشق داده اید! همه ی آنهایی که عشقتان را از ما دریغ کرده اید! همه ی آنهایی که با خنده هایتان دلهایمان را شاد کردید! همه ی کسانی که هنوز باعث گریستن ما می شوید! همه ی کسانی که سالها برای کنار شما بودن جنگیده ایم! همه ی کسانی که سالها برای ترک کردن و راندن ما از خودتان سعی کرده اید! همه ی کسانی که دلهایمان را دو دستی تقدیمتان کردیم و قدر شناس بودید! همه ی کسانی که دلهایمان را زیر چکمه های بی تفاوتی هایتان له کردید و بی نگاهی ترکمان کردید! همه ی شمایی که همه ی لحظات عمرمان منتظر لبخندهایتان بوده ایم! همه ی کسانی که همه ی لحظات عمر، لبخندتان را از ما دریغ کردید! همه ی کسانی که گذاشتید تا سر روی شانه هایتان بگذاریم و گریه کنیم! همه ی کسانی که شانه هایتان را تکیه گاه دیگران کردید تا جایی برای سنگینی سرهای ما باقی نماند! همه ی کسانی که کمکمان کردید تا از پله های نردبان زندگی گام به گام بالا برویم! همه ی کسانی که هر جا توانستید پله های زیر پاهایمان را سست کردید تا از بقیه عقب بمانیم! همه ی کسانی که فانوس راهمان شدید! همه ی کسانی که فانوسهای راهمان را خاموش کردید! همه ی کسانی که یادمان انداختید با ارزش هستیم!همه ی کسانی که به ما احساس بی ارزشی دادید! همه ی کسانی که دوستمان داشته اید! همه ی کسانی که دوستیهایتان را از ما دریغ کرده اید! آموزگاران ما! دستتان پر برکت! دلتان پر نور! چشمهایتان پر شادی! لبهایتان پر خنده! جیبهایتان پر پول! قلبهایتان پر آرامش !زندگیتان پر توانگری! سلام به شما و سلام و سلام و سلام و سلام و سلام و سلام! از ما به شما از این پس فقط خیر و برکت دعاهایمان می رسد و نور قلبهایمان که برای شما پر از قدرشناسی و پر از بخشایش است