یک سخنران معروف در مجلسی که دویست نفر در آن حضور داشتند یک اسکناس
هزار تومانی را از جیبش بیرون آورد و پرسید: چه کسی مایل است
این اسکناس را داشته باشد؟ دست همه حاضرین بالار فت.
سخنران گفت: بسیار خوب، من این اسکناس را به یکی از شما خواهم داد
ولی قبل از آن می خواهم کاری بکنم. بعد در برابر نگاه های متعجب،
اسکناس را مچاله کرد و پرسید: چه کسی هنوز مایل است این اسکناس
را داشته باشد؟ و باز هم دست های حاضرین بالا رفت.
این بار مرد، اسکناس مچاله شده را به زمین انداخت و چند بار آن را لگدمال کرد
و با کفش خود آن را روی زمین کشید. بعد اسکناس را برداشت و پرسید:
خوب، حالا چه کسی حاضر است صاحب این اسکناس شود؟ و باز دست همه بالا رفت.
سخنران گفت: دوستان، با این بلاهایی که من سر اسکناس در آوردم،
از ارزش اسکناس چیزی کم نشد و همه شما خواهان آن هستید. و ادامه داد:
«در زندگی واقعی هم همین طور است. ما در بسیاری موارد با تصمیماتی
که می گیریم یا با مشکلاتی که روبرو می شویم، خم می شویم، مچاله می شویم،
خاک آلود می شویم و احساس می کنیم که دیگر پشیزی ارزش نداریم،
ولی این گونه نیست و صرف نظر از این که چه بلایی سرمان آمده است هرگز ارزش
خود را از دست نمی دهیم و هنوز هم برای افرادی که دوستمان دارند،
آدم باارزشی هستیم.»
خیلی قشنگ و تاثیرگذار بود ، ممنون
خواهش
موافق نیستم.بستگی به شخصیت طرف مقابل داره مخصوصا در شرایطی که اشتباه از طرف ما بوده...
سلام!
نه اینکه هر اشتباهی خواستی بکنی بعد بخوای که هنوز دوست داشته باشن.میگه هر اتفاقی که برات بیوفته.مثلا اگه ورشکست شدی،یا اگه بیمار شدی،اگه تصادف کردی خدایی نکرده فلج شدی،اگه هزار تا اتفاق دیگه،بازم دوست دارن.
حالا این دفعه من بت میگم :
(ولی داستانه قشنگیه
)
قبـــــلا خونده بووووودمـــــــش !!!!
از بس ...همون که بهم گفتی!